بررسی تاثیر تزریق درون صفاقی نانونقره بر حافظه و یادگیری اجتنابی- مهاری در موشهای صحرایی : مطالعه رفتاری

زمینه و هدف: نانوذرات نقره (ag nps) به طور گسترده ای در بسیاری از تکنولوژی ها مانند غذا، پزشکی و منسوجات مورد استفاده قرار می گیرد. نانوذرات نقره می تواند از طریق ریه ها و روده جذب گردش خون و سپس به اعضایی مانند کبد، کلیه، طحال، قلب، بیضه ها و مغز برسد. نشان داده شده است که نانوذرات نقره اثرات توکسیک بر سلول های پستانداران دارد. برخی از گزارش های نگران کننده در مورد اثرات نامطلوب نانوذرات نقره در تولید مثل از حیوانات آزمایشگاهی وجود دارد. در معرض قرار گرفتن به وسیله نانوذرات نقره می تواند منجر به اثرات نوروتوکسیک شده، و با اثر عملکردهای شناختی باعث اختلال در کوتاه مدت و حافظه کاری شود. هدف از این مطالعه بررسی نقش احتمالی این نانوذرات نقره در یادگیری و حافظه موش های صحرایی بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی بر روی 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 250-200 گرم در گروههای هشت تایی شامل: یک گروه کنترل و 4 گروه تیمار که به ترتیب سالین و نانونقره با دوزهای 50، 250 ، 500 و 1000 میلیگرم/ کیلوگرم به صورت درون صفاقی به مدت 2 هفته دریافت کردند، انجام شد. یک روز بعد از آخرین تزریق، به منظور ارزیابی یادگیری و حافظه از دستگاه شاتل باکس استفاده شد. شاخص های حافظه و یاد گیری به روش آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که نانو ذرات نقره در دوزهای 50، 250 و500 میلیگرم/ کیلوگرم هیچ تغییر معنی داری بر مدت زمان تاخیر ورود حیوان در بخش تاریک و مدت زمان ماندن حیوان در قسمت تاریک، در دستگاه شاتل باکس نداشت. علی رغم آن، نانونقره در دوز 1000 میلیگرم/ کیلوگرم باعث کاهش معنی دار مدت زمان تاخیر ورود حیوان در بخش تاریک ( 001/0 p <) و افزایش معنی دار مدت زمان ماندن حیوان در قسمت تاریک دستگاه ( 01/0 p <) بدون هیچ تغییری معنی داری در تعداد شوک( 05/0